Meditaties

Efeze 4 (HSV)

10-18: Degene Die neergedaald is, is ook Degene Die opgevaren is ver boven alle hemelen om alle dingen te vervullen. En Hij heeft sommigen gegeven als apostelen, anderen als profeten, weer anderen als evangelisten en nog weer anderen als herders en leraars, om de heiligen toe te rusten, tot het werk van dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus, totdat wij allen komen tot de eenheid van het geloof en van de kennis van de Zoon van God, tot een volwassen man, tot de maat van de grootte van de volheid van Christus, opdat wij geen jonge kinderen meer zouden zijn, heen en weer geslingerd door de golven en meegesleurd door elke wind van leer, door het bedrog van de mensen om op listige wijze tot dwaling te verleiden, maar dat wij, door ons in liefde aan de waarheid te houden, in alles toe zouden groeien naar Hem Die het Hoofd is, namelijk Christus. Van Hem uit wordt het hele lichaam samengevoegd en bijeengehouden door elke band die ondersteuning geeft, overeenkomstig de mate waarin ieder deel werkzaam is. Zo verkrijgt het lichaam zijn groei, tot opbouw van zichzelf in de liefde. Dit zeg ik dan en getuig ervan in de Heere, dat u niet meer wandelt zoals de andere heidenen wandelen, in de zinloosheid van hun denken, verduisterd in het verstand, vervreemd van het leven dat uit God is, door de onwetendheid die in hen is, door de verharding van hun hart.

Tot opbouw van de Gemeente

Wij komen in deze meditatie weer terug bij Efeze 4. Dit is een prachtige tekst en hierin komen veel elementen uit de vorige meditaties terug. Eerst zagen wij dat Jezus tijdens Zijn bediening op aarde de machten van het kwaad overwonnen had. Dit leidde ook tot gaven van genade aan de gelovigen, maar ook tot de gave van zekere bedieningen aan de Gemeente. Vervolgens zagen wij een voorbeeld van de interactie tussen deze diensten in de praktijk. Waarschijnlijk kun je beter spreken van de samenwerking van de Geest door deze bedieningen. Op die manier gingen de missiereizen van Paulus van start. Het ligt dus voor de hand om te stellen dat deze bedieningen de Kerk opbouwen en daar gaat deze meditatie over. Voordat ik daarover begin, geeft de bovenstaande passage ook nog aanleiding om terug te kijken naar de vorige meditatie.

Efeze 2 (HSV)

11-22: Bedenk daarom dat u die voorheen heidenen was in het vlees en die onbesnedenen genoemd werd door hen die genoemd worden besnijdenis in het vlees, die met de hand gebeurt, dat u in die tijd zonder Christus was, vervreemd van het burgerschap van Israël en vreemdelingen wat betreft de verbonden van de belofte. U had geen hoop en was zonder God in de wereld. Maar nu, in Christus Jezus, bent u, die voorheen veraf was, door het bloed van Christus dichtbij gekomen. Want Hij is onze vrede, Die beiden één gemaakt heeft. En door de tussenmuur, die scheiding maakte, af te breken, heeft Hij de vijandschap in Zijn vlees tenietgedaan, namelijk de wet van de geboden, die uit bepalingen bestond, opdat Hij die twee in Zichzelf tot één nieuwe mens zou scheppen en zo vrede zou maken, en opdat Hij die beiden in één lichaam met God zou verzoenen door het kruis, waaraan Hij de vijandschap gedood heeft. En bij Zijn komst heeft Hij door het Evangelie vrede verkondigd aan u die veraf was, en aan hen die dichtbij waren. Want door Hem hebben wij beiden door één Geest de toegang tot de Vader. Zo bent u dan niet meer vreemdelingen en bijwoners, maar medeburgers van de heiligen en huisgenoten van God, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus Zelf de hoeksteen is, en op Wie het hele gebouw, goed samengevoegd, verrijst tot een heilige tempel in de Heere; op Wie ook u mede gebouwd wordt tot een woning van God, in de Geest.

Efeze 3 (HSV)

1-7: Om deze reden ben ik, Paulus, de gevangene van Christus Jezus, voor u, die heidenen bent, als u tenminste gehoord hebt van de uitdeling van de genade van God die aan mij gegeven is ten behoeve van u, dat Hij mij door openbaring dit geheimenis bekendgemaakt heeft (zoals ik eerder in het kort geschreven heb; waaraan u, als u dit leest, mijn inzicht kunt bemerken in het geheimenis van Christus), dat in andere tijden niet bekendgemaakt is aan de mensenkinderen, zoals het nu geopenbaard is aan Zijn heilige apostelen en profeten door de Geest, namelijk dat de heidenen mede-erfgenamen zijn en tot hetzelfde lichaam behoren en mededeelgenoten zijn van Zijn belofte in Christus, door het Evangelie, waarvan ik een dienaar geworden ben, krachtens de gave van de genade van God, die mij gegeven is, overeenkomstig de werking van Zijn kracht.

Het mysterie van Christus

Bovenstaande citaat is vrij uitgebreid, maar het is belangrijk om goed te begrijpen wat Paulus hier bedoelt. Als het gaat om de rol van Apostelen en Profeten in de Kerk vandaag, is dit eigenlijk geen bruikbare tekst (ook al wordt die soms wel zo gebruikt). 

Paulus schrijft over het mysterie van Christus dat hem geopenbaard is en dat mysterie is groot, zo groot dat die zelfs vandaag vaak niet goed wordt begrepen. Een ander woord voor mysterie is geheimenis. Hierbij moet je niet aan een soort geheim dat niemand mag kennen, maar aan iets ondenkbaars dat alleen door openbaring gekend kan worden. Het mysterie is zo ondenkbaar dat het voor Paulus alleen te accepteren was door openbaring door de Geest. Dit mysterie is het fundament voor de Kerk. Aan Paulus en andere apostelen en profeten was dit kenbaar gemaakt, zodat deze openbaring het fundament vormde voor heel de Kerk en haar toekomst. (Dit is dus wat anders dan de gave van Christus in Efeze 4, zoals in andere meditaties besproken wordt.) Wat houdt dit mysterie precies in?

Handelingen 13 (HSV)

1-3: En er waren in Antiochië, in de gemeente aldaar, enkele profeten en leraars, namelijk Barnabas, Simeon, die Niger genoemd werd, Lucius van Cyrene, Manahen, die met Herodes, de viervorst, opgegroeid was, en Saulus. En terwijl zij de Heere dienden en vastten, zei de Heilige Geest: Zonder voor Mij zowel Barnabas als Saulus af voor het werk waartoe Ik hen geroepen heb. Toen vastten en baden zij, en nadat zij hun de handen opgelegd hadden, lieten zij hen gaan.

Dienstbaarheid staat voorop

Dit is een machtig mooie tekst. Niet in de laatste plaats omdat dit een van de belangrijkste momenten is uit Paulus’ “carrière” waardoor het Evangelie uiteindelijk ook in Europa bekend werd gemaakt. Daarnaast laat dit gedeelte ook mooi zien hoe profeten en leraren samenwerkten tot opbouw en groei van de Gemeente.

Ten eerste valt op dat Lukas schrijft over profeten en leraren die samenkomen met de Gemeente. Hij noemt hen bij name, maar verduidelijkt verder niet wie welke rol heeft. Dit is belangrijk, omdat het een voorbeeld is van hoe de dienst aan Gods Kerk belangrijker is dan welke functie een individu vervult. Dit idee wordt nog versterkt door de rol die de Geest vervult in deze passage.

Efeze 4 (HSV)

7-15: Maar aan ieder van ons is de genade gegeven naar de maat van de gave van Christus. Daarom zegt Hij: Toen Hij opvoer in de hoogte, nam Hij de gevangenis gevangen en gaf Hij gaven aan de mensen. Wat betekent dit ‘toen Hij opvoer’ anders dan dat Hij ook eerst neergedaald is in de diepten, namelijk de aarde? Degene Die neergedaald is, is ook Degene Die opgevaren is ver boven alle hemelen om alle dingen te vervullen. En Hij heeft sommigen gegeven als apostelen, anderen als profeten, weer anderen als evangelisten en nog weer anderen als herders en leraars, om de heiligen toe te rusten, tot het werk van dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus, totdat wij allen komen tot de eenheid van het geloof en van de kennis van de Zoon van God, tot een volwassen, tot de maat van de grootte van de volheid van Christus, opdat wij geen jonge kinderen meer zouden zijn, heen en weer geslingerd door de golven en meegesleurd door elke wind van leer, door het bedrog van de mensen om op listige wijze tot dwaling te verleiden, maar dat wij, door ons in liefde aan de waarheid te houden, in alles toe zouden groeien naar Hem Die het Hoofd is, namelijk Christus.

Eenheid in Christus

Bovenstaande Bijbeltekst is erg interessant. Er valt veel over te zeggen (of schrijven), maar ik wil het hier enigszins beknopt houden. Daarom focus ik op de gave van de bedieningen. In een volgende meditatie ga ik nog dieper in op de rol van deze bedieningen, en dan met name op die van de profeet. Hier maak ik alvast een begin met de achtergrond van deze gaven.

Een belangrijk thema in de Efezebrief is de eenheid onder gelovigen en zo ook in de voorgaande verzen (Efeze 4:1-6). Dit is belangrijk, want er komen in deze verzen wel verschillende gaven aan bod, maar die zijn niet gegeven om onderscheid te maken tussen individuele gelovigen. Sterker nog: deze gaven moeten juist bijdragen aan de eenheid in Christus’ Lichaam. Bovendien moet niet onderschat worden hoe kostbaar deze gaven en de beoogde eenheid is, want dat is een belangrijk punt voor Paulus.

Mattheüs 11 (HSV)

7-15: Toen deze weggingen, begon Jezus tegen de menigte te zeggen over Johannes: Waar bent u in de woestijn naar gaan kijken? … Naar een profeet? Ja, Ik zeg u, zelfs naar veel meer dan een profeet. Want hij is het over wie geschreven staat: Zie, Ik zend Mijn engel voor Uw aangezicht, die voor U uit Uw weg gereed zal maken. Voorwaar, Ik zeg u: Onder hen die uit vrouwen geboren zijn, is niemand opgestaan die groter is dan Johannes de Doper; maar wie de minste is in het Koninkrijk der hemelen, is groter dan hij. En van de dagen van Johannes de Doper af tot nu toe wordt het Koninkrijk der hemelen geweld aangedaan, en geweldenaars grijpen het. Want al de profeten en de Wet hebben tot Johannes toe geprofeteerd. En als u het wilt aannemen, hij is Elia, die komen zou. Wie oren heeft om te horen, laat hij horen.

Markus 9 (HSV)

9-13: En toen zij van de berg afdaalden, gebood Hij hun dat zij niemand vertellen zouden wat zij gezien hadden, voordat de Zoon des mensen uit de doden zou zijn opgestaan. En zij hielden dit woord vast en stelden onder elkaar de vraag wat dat was, uit de doden opstaan. En zij vroegen Hem: Waarom zeggen de schriftgeleerden dat Elia eerst moet komen? En Hij antwoordde hun: Elia zal wel eerst komen en alles herstellen; en het zal geschieden zoals geschreven is over de Zoon des mensen, dat Hij veel zal lijden en veracht worden. Maar Ik zeg u dat Elia ook gekomen is en ze hebben met hem gedaan alles wat ze wilden, zoals over hem geschreven staat.

Mattheüs 17 (HSV)

13: En toen zij van de berg afdaalden, gebood Jezus hun: Vertel niemand van wat u gezien hebt, totdat de Zoon des mensen opgewekt is uit de doden. En Zijn discipelen vroegen Hem: Waarom zeggen de schriftgeleerden dan dat Elia eerst moet komen? Jezus antwoordde en zei tegen hen: Elia zal wel eerst komen en alles herstellen. Ik zeg u dat Elia al gekomen is, en ze hebben hem niet erkend, maar ze hebben met hem gedaan alles wat ze wilden; zo zal ook de Zoon des mensen door hen lijden. Toen begrepen de discipelen dat Hij tot hen over Johannes de Doper gesproken had.

Een review van Jezus

Wat zou Jezus van jou zeggen? Zou je daar wakker van liggen? Misschien wel niet, omdat je er nog nooit over nagedacht hebt. Of omdat je denkt dat Jezus fijne dingen over je zal zeggen. Eerlijk gezegd heb ik er wel eens van wakker gelegen. Dat was nog voor mijn bekering. Ik dacht toen vooral aan de tekst dat Jezus zegt dat Hij zich zal schamen voor wie zich voor Hem schaamt. Daarover lag ik dan te woelen, omdat ik vond dat ik niet vrijmoedig genoeg van Jezus getuigde. Gelukkig leerde ik na mijn bekering Gods genade en liefde beter kennen. Op een dag hoorde ik Jezus in de Geest tegen mij zeggen: “Ik schaam Mij niet voor jou.” Je kan je vast wel voorstellen dat ik me daardoor geweldig voelde. En dat brengt mij bij Johannes de Doper. Hoe zou hij zich voelen door wat Jezus over hem zei?

Lucas 3 (HSV)

7-9: Hij [Johannes de Doper] zei tegen de menigte die uitliep om door hem gedoopt te worden: Adderengebroed, wie heeft u laten weten dat u moet vluchten voor de komende toorn? Breng dan vruchten voort in overeenstemming met de bekering, en begin niet bij uzelf te zeggen: Wij hebben Abraham als vader; want ik zeg u dat God zelfs uit deze stenen voor Abraham kinderen kan verwekken. De bijl ligt zelfs al aan de wortel van de bomen; elke boom dan die geen goede vrucht voortbrengt, wordt omgehakt en in het vuur geworpen.

15-18: En toen het volk in afwachting was en allen in hun hart zich ten aanzien van Johannes afvroegen of hij misschien niet de Christus was, antwoordde Johannes allen: Ik doop u wel met water, maar Hij komt Die sterker is dan ik, bij Wie ik niet waard ben de riem van Zijn sandalen los te maken. Hij zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur. Zijn wan is in de hand en Hij zal Zijn dorsvloer grondig reinigen en de tarwe in Zijn schuur verzamelen, maar het kaf zal Hij met onuitblusbaar vuur verbranden. Hij gaf ook nog veel andere aansporingen en verkondigde het volk het Evangelie.

Voorspelbaar gedrag?

Eigenlijk was dat best een beetje vreemd. Ik heb het over iets dat wel eens tijdens mijn middelbare schooltijd gebeurde. Dat is voor mij al best een tijdje terug en voor jou misschien nog wel langer geleden. Hoe dan ook, waar ik op doel is wat veel docenten aan het begin van een jaar deden. Zij gingen dan de namenlijst van de klas langs. Daarbij werd sommige leerlingen gevraagd of zij een broertje of zusje van iemand waren. Als ik het mij goed herinner, klonk er soms zo’n toontje in door van ‘tja, dan weet ik waar ik aan toe ben’ (en dat kan dan positief of negatief zijn). Met andere woorden werd er op basis van je broers en zussen al ingevuld hoe je je zou gedragen. Zoiets gebeurt ook bij Johannes de Doper. In ieder geval tot op zekere hoogte.